پله های باران ...

از پله های باران پایین می اید  
در هوای جمعه ای ابری
ومن باز تر از همیشه 
اغوشم را باز می کنم
برایت ای باران جمعه ...

دل خوش سیری چند ...

جیب احساسم را 
دست تقدیر زده
مانده یک سکه فقط 
دل خوش سیری چند ...

ابر باش ...

باران نباش 
تا با التماس به شیشه بکوبی که نگاهت کنند
ابر باش
که با التماس نگاهت کنند که بباری ...

پنجره ای ...

عمر کوتاه است
فرصت نگاه کردن از تمام پنجره های زندگی را ندارم
تصمیم گرفته ام فقط از یک پنجره نگاه کنم
پنجره عشق
چون رو به خدا باز می شود
ان طرف پنجره هر لحظه خدا مرا می نگرد ...

گوشه ای دنج ...

گوشه ای دنج
کلبه ای چوبی
چند تکه هیزم برای گرم شدن
سکوت
و
چند روز فراموشی...

صدای جوانیم ...

به باران گفتم: ببار!
و باران
بارید و بارید تا غرق شدم 
صدای جوانیم را 
از عمق هفتاد سالگی میشنوید ...

خودت را ...

هیچکس 
ارزش زانو زدن 
و 
شکسته شدن ارزش هایت راندارد
"گاهی خودت را زندگی کن ..."

تو را ...

خنده های "تو"
کودکیم را به من می بخشد
و آغوش "تو"
آرامشی بهشتی
و دست های "تو"
اعتمادیست که به انسان دارم 
چقدر از نداشتنت میترسم ...

 #ا_ن

کودکی ام ...

می خواهم برگردم به روزهای کودکی آن زمان ها که
پدر تنها قهرمان بود
عشــق، تنـــها در آغوش مادر خلاصه میشد
بالاترین نــقطه ى زمین، شــانه های پـدر بــود ...
بدتـرین دشمنانم، خواهر و برادر های خودم بودند
تنــها دردم، زانو های زخمـی ام بودند.
تنـها چیزی که میشکست، اسباب بـازیهایم بـود
و معنای خداحافـظ، تا فردا بود ...

خانه چوبی ...

نعره هیچ شیری خانه چوبی را خراب نمی کند
من از سکوت موریانه ها می ترسم...