با عشق ...

زندگی" باغی " است ؛

که

با عشق" باقی " است.

" مشغول دل " باش ؛ نه " دل مشغول "

بدان اگر " فرهاد" باشی ؛ همه چیز " شیرین " است.

خداست ...

آن که بی باده کند جان مرا مست "خداست"

همه ی عمر برندارم سر از این خمار مستی

که هنوز من نبودم که تو در دلم نشستی ...

یک لحظه ...

هروقت از کسی ناراحت شدی...

یه لحظه...

فقط یه لحظه ....

به نبودنش فکر کن ...

این شهر ...

بدون تو این شهر با همه ی بزرگیش تنگ است و دلگیــــر ! 

میدانم ...

اگر روزی اب شوی

در زمین بروی...

میدانم شبی

باران می شوی...

وبر گونه هایم می باری...

دود قطار ...

همچون قطاری که دودش بر میگردد

من میرفتم، امّا دلم بر میگشت...

آن باغی ...

در کوچه های احساسم
پرسه نزن
به خانه ات برگرد
خورشید می خواهد غروب کند
آن باغی که به دنبالشی
دیر زمانی ست که به یغما رفت ...

لحظه شمار ...

نه ساعت ،آغازم می کند

نه تقویم ،پایانم می دهد

لحظه شمار اتفاقی هستم که نمی افتد....

قبول داری؟

" ﺍﺭﺯﺷﺶ ﺭﻭ ﻧﺪﺍﺷﺖ ..."

ﺟﻤﻠﻪ ﺍﯾﻪ ﮐﻪ خیلی هامون آخر عمری حتما به زبون میاریم ...

قبول داری؟
چه حسی داری اون لحظه؟

پرندگان ...

پرندگان پشت بام را دوست دارم

دانه‌هایی را که هر روز برایشان می‌ریزم

در میان آن‌ها

یک پرنده‌ی بی‌معرفت هست

که می‌دانم روزی به آسمان خواهد رفت

و برنمی گردد.

من او را بیشتر دوست دارم