ارتفاع رویاها ...

درون من افکاری موج می زند که مدام طناب می شود بر گردنم.. 
چهار پایه یی نیست...
من از ارتفاع رویاها یم سقوط کرده ام ...

رد پا ...

عشق

رد پا بود بر برف
رد پای کسی که
آمد و رفـت ...

ترازوی ...

تمام غصه ها از همان جایی آغاز می شوند که،
ترازو بر می داری می افتی به جان دوست داشتنت .
انـدازه مـی گـیـری !
حسـاب و کـتـاب مـی کـنـی !
مقـایـسـه مـی کـنـی !
و خدا نـکـنـد حسـاب و کـتـابـت بـرسـد بـه آنـجـا کـه زیـادتر دوستش داشته ای ،
کـه زیـادتـر گذشـتـه ای ،
که زیـادتـر بـخـشـیـده ای ،
به قـدر یـک ذره ،
یک ثانیه حتی !
درست از همانجاست که توقع آغاز می شود
و توقع آغاز همه ی رنج هایی است که ما می بریم…!

پلک من ...

هنوز نیامده‌ای اما
از پلک من بـــرف می‌بارد
کجایی زمستان ؟
برای هوای گرفته‌ی قلـــــبم
بهانه می‌خواهم ..!

مسافر ...

نمی دانم به مسافر دل بستم 
یا مسافر شد انکه به او 
دل بستم ...

من و باران ...

من و باران پُر میکنیم تنهایمان را او با صدایش من با نگاهم ...

یادت ...

یادت را ترک خواهم کرد...
مثل پاکت سیگاری که هر روز از پیر مرد سیگار فروش می خرم و می گویم این اخریست ...

زمان ...

هر ثانیه که می‌گذرد 

چیزی از تو را با خود می‌برد...

زمان غارتگر غریبی است

همه چیز را بی اجازه می‌برد...

و تنها یک چیز را همیشه فراموش می‌کند ...

حس «دوست داشتن» تو را... !

سقفمان ...

باران همیشه "حادثه ای شاعرانه" نیست

از ما که سقفمان شده است آسمان ، بپرس ..!

کلبه ی ...

کلبه تنهایی من پر است از
میهمانان ناخوانده افکارم ...