ای کــاش ..

الان ای کــاش نـزدیک تــو بــودم ...

کودکی ام ...

می خواهم برگردم به روزهای کودکی آن زمان ها که
پدر تنها قهرمان بود
عشــق، تنـــها در آغوش مادر خلاصه میشد
بالاترین نــقطه ى زمین، شــانه های پـدر بــود ...
بدتـرین دشمنانم، خواهر و برادر های خودم بودند
تنــها دردم، زانو های زخمـی ام بودند.
تنـها چیزی که میشکست، اسباب بـازیهایم بـود
و معنای خداحافـظ، تا فردا بود ...

خانه چوبی ...

نعره هیچ شیری خانه چوبی را خراب نمی کند
من از سکوت موریانه ها می ترسم...

زنگ انشا ...

کاش برمی گشتم 
چند سال پیش کلاس سوم 
زنگ انشا
می دانستم چه بنویسم...

نیمکتی ...

دلم کوچک است
کوچکتر از باغچه ی پشت پنجره

ولی انقدر جا دارد تا برا ی کسی که دوستش دارم 
نیمکتی بگذارم
برای همیشه ...

گمشده ی ...

گمشده این نسل نه اعتماد است نه اعتقاد
اما افسوس
نه براعتماد اعتقادیست
نه بر اعتقاد اعتمادی...

نگرانِ ...

نگران نبودن ها نباش
بودن ها هم چنگی به دل نمی زنند ...

میخواستند ...

قبرها پر است از جوانانی که میخواستند در پیرى توبه کنند ...

خوب می دانم ...

من صدای پر بلدرچین را ، می شناسم،
رنگ های شکم هوبره را ، اثر پای بز کوهی را

خوب می دانم ریواس کجا می روید،
سار کی می آید، کبک کی می خواند، باز کی می میرد،
ماه در خواب بیابان چیست،
مرگ در ساقه ى خواهش
و تمشک لذت ، زیر دندان هم آغوشی ...

سهراب - صداى پاى آب ...

فرقی نمی کند ...

آدم بساز
فرقی نمی کند 
برفی باشد 
یا چوبی
یا گلی
همینکه ادم باشد کافیست ...