پنجره ای ...

عمر کوتاه است
فرصت نگاه کردن از تمام پنجره های زندگی را ندارم
تصمیم گرفته ام فقط از یک پنجره نگاه کنم
پنجره عشق
چون رو به خدا باز می شود
ان طرف پنجره هر لحظه خدا مرا می نگرد ...

چشمان خیال انگیزت ...

من به چشمان خیال انگیزت...معتادم
ودراین راه تباه
عاقبت...هستی خودرا دادم ...

#حمید_مصدق

آدم ها را ...

عجب دنیایی شده است...
کوچه ها را بلد شدم...
مغازه ها را...
حتی جدول ضرب را ..
دیگر در راه هیچ مدرسه ای گم نمی شوم...
اما گاهی میان ادم ها گم می شوم...

"ادم ها را بلد نیستم"

گوشه ای دنج ...

گوشه ای دنج
کلبه ای چوبی
چند تکه هیزم برای گرم شدن
سکوت
و
چند روز فراموشی...

هر چه هست ...

تقصیر تو نیست
هر چه هست 
زیر سر پاییز است
تا دل 
بی اگر و امایی تنگ تو شود ...

صدای جوانیم ...

به باران گفتم: ببار!
و باران
بارید و بارید تا غرق شدم 
صدای جوانیم را 
از عمق هفتاد سالگی میشنوید ...

خودت را ...

هیچکس 
ارزش زانو زدن 
و 
شکسته شدن ارزش هایت راندارد
"گاهی خودت را زندگی کن ..."

تو را ...

خنده های "تو"
کودکیم را به من می بخشد
و آغوش "تو"
آرامشی بهشتی
و دست های "تو"
اعتمادیست که به انسان دارم 
چقدر از نداشتنت میترسم ...

 #ا_ن

کودکی ام ...

می خواهم برگردم به روزهای کودکی آن زمان ها که
پدر تنها قهرمان بود
عشــق، تنـــها در آغوش مادر خلاصه میشد
بالاترین نــقطه ى زمین، شــانه های پـدر بــود ...
بدتـرین دشمنانم، خواهر و برادر های خودم بودند
تنــها دردم، زانو های زخمـی ام بودند.
تنـها چیزی که میشکست، اسباب بـازیهایم بـود
و معنای خداحافـظ، تا فردا بود ...

خانه چوبی ...

نعره هیچ شیری خانه چوبی را خراب نمی کند
من از سکوت موریانه ها می ترسم...