حس مه آلود ...

عشق یک حس مه آلود است
انتهایش را کسی هرگز نمی داند …

یک فرش ...

کجاست جای رسیدن
و پهن کردن یک فرش
و بی خیال نشستن ؟!
"سهراب سپهری"

ارتفاع رویاها ...

درون من افکاری موج می زند که مدام طناب می شود بر گردنم.. 
چهار پایه یی نیست...
من از ارتفاع رویاها یم سقوط کرده ام ...

رد پا ...

عشق

رد پا بود بر برف
رد پای کسی که
آمد و رفـت ...

ترازوی ...

تمام غصه ها از همان جایی آغاز می شوند که،
ترازو بر می داری می افتی به جان دوست داشتنت .
انـدازه مـی گـیـری !
حسـاب و کـتـاب مـی کـنـی !
مقـایـسـه مـی کـنـی !
و خدا نـکـنـد حسـاب و کـتـابـت بـرسـد بـه آنـجـا کـه زیـادتر دوستش داشته ای ،
کـه زیـادتـر گذشـتـه ای ،
که زیـادتـر بـخـشـیـده ای ،
به قـدر یـک ذره ،
یک ثانیه حتی !
درست از همانجاست که توقع آغاز می شود
و توقع آغاز همه ی رنج هایی است که ما می بریم…!

با خیالت ...

در خیالم
با خیالت
بی خیال 
عالمم ...

مسافر ...

نمی دانم به مسافر دل بستم 
یا مسافر شد انکه به او 
دل بستم ...

من و باران ...

من و باران پُر میکنیم تنهایمان را او با صدایش من با نگاهم ...

آدم گاهی دلش بهار می خواهد ...

سکوت ...
صدای اب ...
بوی شکوفه ها ...
بوی کاهگل نم خورده ...
ولی خودمانیم
ادم گاهی دلش بهار می خواهد ...

#س_ح_د

سقفمان ...

باران همیشه "حادثه ای شاعرانه" نیست

از ما که سقفمان شده است آسمان ، بپرس ..!