گوشه ای دنج ...

گوشه ای دنج
کلبه ای چوبی
چند تکه هیزم برای گرم شدن
سکوت
و
چند روز فراموشی...

هر چه هست ...

تقصیر تو نیست
هر چه هست 
زیر سر پاییز است
تا دل 
بی اگر و امایی تنگ تو شود ...

صدای جوانیم ...

به باران گفتم: ببار!
و باران
بارید و بارید تا غرق شدم 
صدای جوانیم را 
از عمق هفتاد سالگی میشنوید ...

خودت را ...

هیچکس 
ارزش زانو زدن 
و 
شکسته شدن ارزش هایت راندارد
"گاهی خودت را زندگی کن ..."

تو را ...

خنده های "تو"
کودکیم را به من می بخشد
و آغوش "تو"
آرامشی بهشتی
و دست های "تو"
اعتمادیست که به انسان دارم 
چقدر از نداشتنت میترسم ...

 #ا_ن

ای کــاش ..

الان ای کــاش نـزدیک تــو بــودم ...

کودکی ام ...

می خواهم برگردم به روزهای کودکی آن زمان ها که
پدر تنها قهرمان بود
عشــق، تنـــها در آغوش مادر خلاصه میشد
بالاترین نــقطه ى زمین، شــانه های پـدر بــود ...
بدتـرین دشمنانم، خواهر و برادر های خودم بودند
تنــها دردم، زانو های زخمـی ام بودند.
تنـها چیزی که میشکست، اسباب بـازیهایم بـود
و معنای خداحافـظ، تا فردا بود ...

خانه چوبی ...

نعره هیچ شیری خانه چوبی را خراب نمی کند
من از سکوت موریانه ها می ترسم...

زنگ انشا ...

کاش برمی گشتم 
چند سال پیش کلاس سوم 
زنگ انشا
می دانستم چه بنویسم...

نیمکتی ...

دلم کوچک است
کوچکتر از باغچه ی پشت پنجره

ولی انقدر جا دارد تا برا ی کسی که دوستش دارم 
نیمکتی بگذارم
برای همیشه ...